Szkoła Podstawowa nr 4 w Dębicy

Jak zorganizować dziecku/dzieciom naukę w domu?

Pamiętajmy, że:

- na czas nauki i odrabiania zadań wyłączamy telewizor i muzykę. Uważajmy również, by samemu nie rozpraszać dziecka, np. dopytując je, co będzie jadło na kolację.

- razem dbamy o porządek na biurku. Jeśli dopiero decydujecie się na jego kupno, w miarę możliwości finansowych, niech dziecko samo wybierze podobający mu się model. Dużo łatwiej wówczas skłonić dziecko do posprzątania tego, co lubi, co mu się podoba i co samo wybrało. Pamiętajmy również, by biurko było dostosowane do wzrostu dziecka. Zbyt niskie będzie wywoływało garbienie się, a stąd już krótka droga do wad postawy oraz spadku koncentracji na skutek możliwości zaburzonego krążenia krwi.
- jeśli zdarza się Wam  pracować w domu – dajmy  dziecku dobry przykład i miejmy porządek w swoich dokumentach oraz na biurku, przy którym pracujemy.

- coraz więcej dzieci korzysta ze smartfonów i telefonów komórkowych. Jeśli  Wasza pociecha również go posiada, niech na czas nauki wyłączy dźwięk, wibracje, a sam telefon odłoży gdzieś za siebie. Dzięki temu nie będzie kusiła go chęć sprawdzenia Facebooka czy odpisania na smsa.

- gdydy zauważymy pojawiające się u dziecka zniechęcenie lub frustrację, zróbmy krótką przerwę. Od najmłodszych lat uczymy dziecko przeplatać naukę aktywnym odpoczynkiem (nie przed komputerem).

-  proces utrwalenia wiedzy oraz analizy postawionych przed mózgiem problemów (inkubacja) zachodzi w momencie odprężenia! Nie bez powodu Archimedes odkrył prawo wyporu będąc w łaźni, natomiast Issac Newton prawo ciążenia, siedząc w sadzie…

- nie wolno zapomnieć o diecie dla umysłu i zdrowych przekąskach. Ciężki obiad z pewnością nie służy nauce, za to garść bakali czy sałatka warzywna będzie doskonałą przekąską przed nauką oraz w czasie przerwy pomiędzy zadaniami.

- przed nauką wietrzymy pokój, a jeśli pogoda na to pozwala zostawiamy otwarte okno. Dotlenienie mózgu jest kluczowe w pracy umysłowej, a poza tym, jak pokazują badania, niższa temperatura sprzyja koncentracji.

- dbamy o długość i jakość snu dziecka. Pamiętajmy, że dziecko potrzebuje większej ilości snu niż osoba dorosła. 10-12 godzin jest wciąż normalne. To, że dziecko długo śpi, nie znaczy, że jest leniwe!

Jak motywować dzieci do systematycznego uczenia się i wspierać je w tym procesie?

Nie jest to wcale takie trudne, jak się wydaje. Dzieci lubią zdobywać wiedzę. Dopóki stanowi ona dla nich przyjemność, chłoną informacje i chętnie się nimi dzielą. Entuzjazm opada, gdy pojawia się przymus. Z tego powodu pamiętajmy, aby:

-uczyć swoje dziecko systematyczności - uczyć trzeba się codziennie.

-nie straszyć dziecka - nie kierujmy do niego komunikatów, typu: ,,Nie ociągaj się!” „W szkole to dopiero dostaniesz w kość!” Ja w Twoim wieku to…” Po pierwsze to nieprawda, po drugie do niczego nie prowadzi. Nie przenośmy swoich przekonań, złych doświadczeń na dziecko.

-nie obarczać swoimi ambicjami dziecka - każdy rodzic marzy, żeby jego dziecko było najlepsze, żeby zostało adwokatem, wynalazcą, lekarzem itp. Nie każde dziecko nim zostanie, mierzmy siły na zamiary.....

- doceniać nawet najmniejsze osiągnięcia - ważny jest włożony wysiłek - nie tylko ocena. Chwalmy nawet za małe postępy, dziecko lubi czuć się docenione, to je motywuje. Chwalmy za konkretną rzecz, np. jeśli dziecko szybko wykona zadanie, to pochwalmy, że zrobiło je szybko, jeśli to dłużej trwało pochwalmy za wytrwałość.

- dać prawo do odpoczynku po nauce - dziecko powinno zjeść dobry obiad, porozmawiać z rodzicami, zrelaksować się.

-dawać przykład  własnym zachowaniem - niech dziecko widzi, że czytamy książkę, prasę, oglądamy filmy popularno-naukowe. Spróbujmy razem pobawić się  w odkrywcę, detektywa!  Udowodnijmy swojemu dziecku, że nauka może być interesująca.

-przygotować razem miejsce pracy - zadbajmy o odpowiednie miejsce do nauki, właściwe oświetlenie i spokój. Nauczmy dziecko różnych technik ułatwiających zapamiętywanie (rysunki, grafy, wykresy).

-nie odrabiać prac domowych za dziecko - pomóżmy mu zrozumieć polecenie, zaplanujmy poszczególne etapy pracy, udzielmy wskazówek naprowadzających i dajmy szansę, niech doświadczy sukcesu (budujemy w ten sposób wiarę we własne możliwości). Dziecko powinno zacząć odrabianie lekcji od najtrudniejszego zadania, łatwiejsze zrobi na końcu.

-nie porównywać dziecka z innymi - każde dziecko uczy się w swoim tempie i czasie. Porównywać możemy  jego wiedzę i umiejętności na przestrzeni czasu. Unaocznimy mu w ten sposób postępy i zmotywujemy do dalszej pracy.

- wspierać i kochać swoje dziecko - gdy doświadcza porażki, jest zniechęcone - wesprzyjmy go, nazywając wprost jego uczucia. Pokażmy mu, jak może wyjść z patowej sytuacji, nie zostawiajmy go samego. Udzielajmy wsparcia, deklarujmy chęć pomocy.

Pedagog szkolny 

Renata Kut-Piątek